“Mijn achtergrond is Surinaams. Mijn ouders zijn beide apart naar Nederland gekomen om hier te studeren. Zij hebben elkaar in Nederland ontmoet en ik ben uit liefde in Heerlen geboren. Hier ben ik ook opgegroeid. Later heb ik nog een poging gedaan om in de Randstad te studeren. Was leuk maar er was veel afleiding. Uiteindelijk ben ik toch teruggekomen naar het zuiden.

Als ik naar mijn jeugd en de maatschappij toen en die van nu kijk, dan maak je als jeugdige/jongere toch wel wat mee. Omdat je een etnische achtergrond hebt. Of nee. Ik moet het zo zeggen: omdat je er anders uitziet. Zeker als je in een gebied woont waar weinig anderen eruitzien zoals jij. Je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd. Zelf heb ik daar een goede weg in gevonden. Maar, het heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben.

Ook ik heb qua racisme voorvallen meegemaakt. Zowel op school als in mijn werk. Dat doet soms pijn. Dan vraag je je af ‘waarom is dit nodig?’ Ik ben ook gewoon een mens. Van huis uit heb ik een goede basis meegekregen om hiermee om te gaan. ‘Laat je niet van de wijs brengen door uitspraken van anderen en blijf dicht bij jezelf’, is ons motto. Dat heeft mij geholpen in het leven om te zijn waar ik nu ben.

Maar toch… Recent fietste ik om 7.00 uur ’s ochtends naar de training. Ik besloot mijn autosleutel mee te nemen omdat mijn zoon zijn sportschoenen kwijt was. Op de terugweg zou ik langs de auto fietsen om te kijken of ze in de achterbak lagen. Tijdens mijn zoektocht sprak een vrouw mij aan: ‘Hey, is die auto van jou?’, vroeg zij. ‘Huh’, antwoordde ik. ‘Vanwaar deze vraag?’ Stellig reageerde de vrouw: ‘Jij komt hier met de fiets en gaat dan een auto doorzoeken. Dat ziet er verdacht uit.’ ‘Wilt u mij uitleggen waarom u dat zo bedenkt?’, vroeg ik. ‘Nee’, antwoordde de vrouw, ‘ik wil gewoon weten of deze auto van jou is.’ Ik besloot de rust te bewaren. Mijn laatste antwoord was: ‘Ik vind uw perceptie raar en ik wens u een fijne ochtend verder.’

Dit zijn kleine voorbeelden die gebeuren in het dagelijks leven. Het gebeurde vroeger en dit specifieke voorval gebeurde tien dagen voordat ik dit verhaal opschrijf. Wat is het verschil tussen vroeger en nu? Het laat zien dat mensen nog altijd keuzes en gedachten maken op basis van uiterlijk. Het verschil is dat ik makkelijker met die situaties omga en weet hoe ik mij moet gedragen.

Wanneer je als atleet een kampioenschap wint, kijken mensen ook ineens anders naar je. Dan maakt kleur opeens niets meer uit. Winnaars worden op een voetstuk geplaatst. Winnen opent deuren. De samenleving is daar gevoelig voor; dat zie ik ook in mijn werk. Ik vind het interessant om te achterhalen waar al die gedachtegangen vandaan komen. Hoe ontstaan zij. Ik ben een persoonlijkheid die sterk is en relativerend kan omgaan met dit soort situaties en waarnemingen. Ik ben gepassioneerd. Ik weet wat ik wil en waar ik heen ga. Dit leer ik ook anderen. Ga je doelen achterna, maar ga daarbij zeker niet over lijken. Dat heeft alles te maken met respect. Uit je gevoel als iemand iets tegen je zegt. Je mag het er niet mee eens zijn. Probeer te communiceren. En zorg goed voor je lichaam. Belasting wordt heel snel overbelasting. Als je met iets begint, is het goed om kleine stapjes te zetten. Het is niet realistisch om van 1 naar 100 te gaan. Alles is een proces. Het kan zijn dat je groeit en het kan zijn dat je een stap terugzet. Dat is de werkelijkheid. Kleine stapjes helpen je naar je doel. Met alles in het leven.

Voor mij persoonlijk is niets af. Het leven is een continu proces. Ik denk dat ik het meest geleerd heb van het vallen in mijn leven. Niet van de succesmomenten. Een voorbeeld daarvan is mijn ondernemerschap. Als startende ondernemer laat je alle vastigheid los en maak je een sprong in het diepe. Je weet niet wat er op je af kan komen. Dat is spannend maar je leert er ontzettend veel van. Heb vertrouwen. Ga je passie achterna en maak fouten!

Om terug te komen op de ongelijkheid die nog steeds gaande is in de maatschappij. Het doet pijn en het is vaak moeilijk. Maar we moeten het samen doen. Laten we meer bewustheid creëren omtrent dit thema.
Mijn hoop voor nu en de toekomst is dat er meer beweegprogramma’s komen, voor zowel de jeugd als voor oudere mensen. Sport en beweging verbroederen. Het is gezond. Mensen voelen zich verbonden en beter. Je doet het met een groep en ik ben van mening dat dit de samenleving kan verbeteren. Vergeet daarbij niet dat de pauze soms belangrijker is dan de activiteit. Kortom: neem geregeld je rust. Wees lief voor jezelf. Doe je best. En maak plezier! Vooral dat.”