“In mijn werk ben ik gepassioneerd. Ik ga elke dag op pad om mensen te helpen. Ik geef om mensen. Racisme wijt ik meestal aan onwetendheid. Heel vaak zeggen mensen; ‘Oh, die zwarte.’ Ze begrijpen eigenlijk zelf niet goed wat ze zeggen, maar leggen wel de nadruk op een stereotypering. Ik maakte dat ook als kind mee. De basisschool en middelbare school heb ik in Brunssum en Hoensbroek beleefd. Ik was één van de weinige gekleurde kinderen in de buurt. Ik voelde me er soms wel gek bij als mijn vriendjes waarmee ik ging fietsen mij zwarte noemde. Pas later in mijn leven ging ik daarover nadenken. Tja, en dan voel je dat het eigenlijk niet normaal is dat je zo’n sticker opgeplakt krijgt. Zo, van dat is er zo eentje!

Zo ook bij de politie. Ik liep gezellig met twee vrienden vanuit de stad naar huis. We hadden lol en waren aan het kletsen over basketbal. Opeens kwam er een politieauto en die agent riep keihard naar ons dat we aan de kant moesten. Weg was onze positieve, lollige mood. Vooral schrokken wij van zijn denigrerende houding. ‘Het is ook altijd hetzelfde met jullie zwarte’, riep hij en reed daarna keihard verder. Wij hadden echt zoiets van ‘wow’. Dit klopte niet. We waren 15 jaar en hadden helemaal geen rare intenties. En de politie zou je toch moeten beschermen? In plaats daarvan doen ze zo tegen je. Dat beïnvloedt je. Oh, die agent zal je vast niet vertrouwen’, zal een stemmetje altijd tegen je zeggen.

Die stereotypering speelt overal. Ben je ooit wel eens in gesprek gegaan met een donkere man of vrouw? Heb je wel eens gesproken met iemand van de straatkrant. Ik geef maar een paar voorbeelden. Kijk je verder dan je neus lang is? Ik vind het zo jammer dat mensen dit niet doen. Ik zie dit ook op de werkvloer. Een collega van kleur werd gezien als cliënt en geweigerd aan de deur. Ik moest erbij komen om te zeggen dat hij een hulpverlener was in plaats van een bewoner. Dat is niet oké.

Ik zou mensen graag willen meegeven dat je anderen niet zomaar moet veroordelen op hun uiterlijke kenmerken. Leer iemand kennen. Praat met mensen. Blijf constructief. Ga niet oordelen en verwijten. Bekijk het eens vanuit een andere visie. Durf het gesprek aan te gaan. Mensen blijven vaak vasthangen in oude patronen. Durf uit die box te komen. Als niet witte Nederlander zie ik ook een drempel in de hulpverlening. Een simpel voorbeeld is het eten. In veel woongroepen wordt verwacht dat de bewoners boerenkool met worst eten. Graag zouden mensen van een andere afkomst iets anders willen eten. Het is maar een voorbeeld. Maar het zou mooi zijn als daar ook ruimte voor komt en dat niet meer alleen de Nederlandse cultuur leidend is in onze multiculturele maatschappij.

Ik ben vernieuwend in mijn denken. Dat komt door gesprekken die ik voer met mensen. Oude patronen lossen geen nieuwe problemen op.”